Przesłanki przemawiające za budową oczyszczalni wykorzystującej system SBR:

• wysoka skuteczność oczyszczania ścieków,
• duża elastyczność układu technologicznego – odporność na wahania ilościowe i jakościowe dopływających ścieków, 
• możliwość przyjmowania znacznej ilości ścieków dowożonych,
• brak układu recyrkulacji ścieków – obniżenie nakładów inwestycyjnych i eksploatacyjnych,
• znikoma uciążliwość dla środowiska - dzięki hermetyzacji procesów technologicznych,
• symultanicznie zachodzące procesy nitryfikacji – denitryfikacji, pozwalają na uzyskanie wysokiego stopnia redukcji związków azotu przy niskich nakładach eksploatacyjnych (proces zachodzi w tym samym zbiorniku),
• dzięki przemiennie stosowanym warunkom natlenienia i niedotlenienia, możliwe jest zachodzenie biologicznego procesu usuwania związków fosforu ze ścieków,
• wysoki stopień sedymentacji biomasy (osadu czynnego), bez konieczności budowy osadnika wtórnego, 
• zastosowanie dekantera do usuwania ścieków oczyszczonych zapobiega ucieczce osadu czynnego z bioreaktora, jak również przedostawaniu się do odpływu wyflotowanej zawiesiny,
• znaczna oszczędność energii elektrycznej dzięki precyzyjnemu systemowi sterowania, 
• możliwość pracy oczyszczalni na jednym zbiorniku, w sytuacjach małej ilości 
• dopływających ścieków, konserwacji i napraw.

 

Sekwencyjne biologiczne reaktory są to komory osadu czynnego, gdzie cały proces oczyszczania oraz separacji oczyszczonych ścieków od kłaczków osadu zachodzi cyklicznie w jednym zbiorniku. Wszystkie systemy typu SBR posiadają następujące fazy pracy:

• napełnianie komory ściekami,
• biologiczna reakcja (napowietrzanie),
• oddzielanie osadu czynnego od oczyszczonych ścieków (klarowanie),
• odprowadzanie sklarowanych ścieków (dekantacja),
• przestój komory, w czasie którego może następować na przykład odprowadzenie osadu nadmiernego.

 

Praca reaktorów nie wymaga recyrkulacji osadu, przez co ciąg technologiczny pozbawiony jest osadników wtórnych. Dzięki temu osad wtórny nie wydostaje się z reaktora biologicznego. Cykle pracy reaktora SBR pozwalają na sprawne usuwanie azotu i fosforu. 

Składają się one z następujących etapów:

• faza napełniania. Reaktor jest napełniany mechanicznie oczyszczonymi ściekami surowymi. W komorze reaktora panują warunki niedotlenienia.
• faza beztlenowa. Włączone są urządzenia mieszające, a napowietrzanie jest wyłączone. Początkowo następuje denitryfikacja azotanów, które zostały w nieodprowadzonym osadzie (warunki anoksyczne – niedotlenienie) poczym, gdy warunki stają się beztlenowe, fosfor jest uwalniany do ścieków.
• faza napowietrzania. W warunkach tlenowych usuwane są związki węgla, następuje nitryfikacja oraz pobierany jest fosfor ze ścieków przez bakterie fosforowe.
• faza sedymentacji. Przy wyłączonych urządzeniach mieszających i napowietrzających reaktor zmienia się w osadnik. Ponieważ sedymentacja zachodzi szybko (poniżej jednej godziny), przeważnie nie ma niebezpieczeństwa powstania warunków beztlenowych i uwalniania fosforu do ścieków.
• faza spustu osadu nadmiernego. Z reaktora usuwany jest osad nadmierny. Reaktor gotowy jest do następnego cyklu pracy. Ta faza nie musi występować w każdym cyklu. Dla uproszczenia eksploatacji osad nadmierny może być magazynowany w reaktorze i usuwany co 3 – 7 dni.

 

Realizacja przedsięwzięcia w odniesieniu do modernizacji oczyszczalni ścieków i jej dostosowania do wymogów art. 5.2 Dyrektywy 91/271/EWG przyczyni się do osiągnięcia założeń Krajowego Programu Oczyszczania Ścieków Komunalnych, a tym samym do wypełnienia polskich zobowiązań w dziedzinie ochrony środowiska